Hoe wordt cardiorespiratoir uithoudingsvermogen gemeten?

Cardiorespiratoir uithoudingsvermogen is hoe effectief uw hart, longen en bloedvaten werken samen om zuurstof naar alle weefsels en organen van je lichaam te krijgen. De hoeveelheid zuurstof die uw lichaam gebruikt, wordt zuurstofverbruik of VO2 of het zuurstofvolume genoemd. Naarmate uw inspanningsintensiteit toeneemt, stijgt VO2 en bereikt uiteindelijk zijn hoogste waarde, bekend als V02max. VO2max, ook wel aërobe capaciteit genoemd, is de maatstaf voor cardiorespiratoir uithoudingsvermogen.

Video van de dag

Labotests

VO2max wordt gemeten in een laboratoriuminstelling met behulp van een maskerapparaat dat het zuurstofverbruik meet. De proefpersoon voert oefeningen uit die geleidelijk intenser worden. VO2 wordt gecontroleerd en de test wordt gestopt als VO2 stopt met stijgen. De gemeten waarde van zuurstofverbruik, of VO2, aan het einde van de test is de VO2max. Volgens "Exercise Physiology" van Scott Powers en Edward Howley maken de kosten en complexiteit van laboratoriumtests het onpraktisch voor een health club-instelling. Daarom zijn er andere methoden ontwikkeld voor het schatten van cardiorespiratoire fitness.

Staptests

De "NASM Essentials voor persoonlijke fitnesstraining" beschrijft verschillende methoden voor het schatten van cardiorespiratoire fitness. In de drie minuten durende stap test, stap je op en neer op een stap van een vooraf bepaalde hoogte op een tempo ingesteld door een metronoom gedurende drie minuten.Daarna wordt uw hartslag gedurende een bepaalde tijd gemeten.Deze herstelhartslag wordt gebruikt om uw niveau van cardiorespiratoire conditie te schatten.Een lagere hartslag betekent een hoger cardiorespiratoir uithoudingsvermogenniveau

Loopbandtest

Een andere methode die wordt beschreven door de National Academy of Sports Medicine, is de Rockport Walk Test. Je loopt een kilometer zo snel als je kunt controleren op een loopband. je hartslag wordt gemeten. Deze hartslagmeting wordt vervolgens aangesloten op een formule met uw lengte, gewicht, leeftijd en tijd. De berekening geeft een schatting van VO2.

Relatieve verbetering meten

Het algemene thema bij al deze tests is dat een lagere hartslag op een gegeven intensiteitsniveau een beter cardiorespiratoir uithoudingsvermogen aangeeft. Dit idee kan worden gebruikt om uw relatieve verbetering in de tijd te meten. U kunt bijvoorbeeld uw hartslag meten tijdens het lopen van 3 mijl per uur op een loopband. Twee maanden later, meet u opnieuw. Alle verbeteringen worden weergegeven als een verlaagde hartslag bij dezelfde trainingsintensiteit.