De antioxidantenniveaus in zwarte, groene en witte thee

Zwarte, groene en witte thee komen allemaal van de Camellia senensisplant. Hun verschillen komen van de methoden waarmee ze worden verwerkt. De flavonoïden die worden aangetroffen in thee, met name catechines en tannines, hebben sterke antioxiderende eigenschappen. Er zijn steeds meer aanwijzingen dat antioxidantrijke voedingsmiddelen een rol spelen bij het verminderen van het risico op hart- en vaatziekten. Echter, in het geval van theeflavonoïden is er onenigheid over de vraag of hun belangrijkste gezondheidsvoordelen gerelateerd zijn aan antioxidant of andere biologische effecten.

Video van de dag

Zwarte thee

Het belangrijkste verschil tussen zwarte thee en andere is dat het volledig is geoxideerd. Tijdens het proces van oxidatie worden catechines omgezet in tannines, die verantwoordelijk zijn voor de kleur van zwarte thee. Hoewel de antioxidantensamenstelling van zwarte thee verschilt van andere minder geoxideerde rassen, is het totale antioxidantgehalte na het oxidatieproces vergelijkbaar met wat het eerder was. Volgens het Micronutrient Information Center van het Linus Pauling Institute suggereert het beschikbare onderzoek dat het gebruik van ten minste drie kopjes per dag zwarte thee het risico op een hartaanval kan verminderen, terwijl het gebruik van minstens vier tot vijf kopjes per dag het bloedvat kan bevorderen ontspanning bij mensen met coronaire hartziekte of hoog cholesterol.

Groene thee

Groene thee is gemaakt van volwassen theebladeren die meerdere stadia van bakken / stomen en drogen ondergaan maar niet gefermenteerd of geoxideerd zijn. Daarom zijn de meeste antioxidanten in groene thee catechines. Eén catechine in het bijzonder, epigallocatechine, kan in hoge concentraties worden gevonden in groene thee en is uitgekozen als het belangrijkste bijdragende element voor de mogelijke gezondheidseffecten van groene thee. In een grote Japanse studie die in 2006 werd uitgevoerd, vergeleken met diegenen die minder dan één kop per dag dronken, was de dagelijkse consumptie van vijf of meer kopjes groene thee gecorreleerd met een daling van 16 procent in sterfte door alle oorzaken en een afname van de mortaliteit met 26 procent van hart- en vaatziekten.

Witte thee

Witte thee wordt op dezelfde manier gemaakt als groene thee; alleen de knoppen en jonge bladeren van de theeplant worden echter gebruikt. Ze worden gedroogd in natuurlijk zonlicht en worden niet gebakken of gestoomd. Deze verwerkingsmethode vertaalt zich naar hogere catechine niveaus dan groene en zwarte thee, maar lagere tannineniveaus. Weinig menselijke studies hebben de gezondheidsvoordelen van witte thee met betrekking tot antioxidantgehalte onderzocht. Omdat het totale antioxidantgehalte van witte thee vergelijkbaar is met dat van groene en zwarte thee, is het mogelijk dat de cardiovasculaire voordelen van witte thee vergelijkbaar zijn met die van groene en zwarte thee.

Gezondheidsoverwegingen

Het toevoegen van melk aan thee remt niet het vermogen van het lichaam om de antioxidanten in gezette thee te gebruiken, zoals is gesuggereerd.Veel factoren, zoals theemerk, brouwtijd, leeftijd van theebladeren en bodemgehalte, hebben echter invloed op het antioxidantgehalte van een kopje thee. Bovendien is het moeilijk om te bepalen hoeveel de gezondheidsvoordelen van theeflavonoïden alleen kunnen worden toegeschreven aan hun antioxidantactiviteit. Hoewel er ooit gedacht werd dat de antioxidantactiviteit van de theeflavonoïden ook het risico op vele soorten kanker en neurodegeneratieve ziekten zoals de ziekte van Alzheimer zou kunnen verminderen, geloven wetenschappers nu dat het de mogelijkheid is van theeflavonoïden om genexpressie te beheersen die dergelijke ziekten kan voorkomen. Tenslotte kunnen theeflavonoïden binden met niet-heemijzer - de hoofdvorm die voorkomt in planten, zuivelproducten en de meeste voedingssupplementen - en de absorptie verminderen. Daarom is het het beste om thee goed te drinken voor of na een maaltijd als u zich zorgen maakt over de absorptie van ijzer.