Calciumcarbonaat en -schelpen
Inhoudsopgave:
De sierlijke schelpen van zee-organismen zoals weekdieren zijn opmerkelijk op een aantal niveaus, niet in het minst in de ingewikkelde kleuring die ze vaak vertonen. Deze calcium-carbonaatstructuren zijn ook opmerkelijk vanwege de transformatie die ze kunnen ondergaan onder de juiste omstandigheden, metamorfoserend tot een van 's werelds meest arresterende en sierlijke gesteentes.
Video van de dag
Calciumcarbonaat
De chemische samenstelling calciumcarbonaat bestaat uit calcium, koolstof en zuurstof. Een vereenvoudigde vergelijking voor de vorming ervan is de toevoeging van calcium, zuurstof en koolstofdioxide om CaCO3 te vormen, de chemische formule voor calciumcarbonaat. Een belangrijke bron van de verbinding zijn mariene organismen zoals koraal, schaaldieren en weekdieren, die het gebruiken om hun schelpen te construeren, of skeletachtige behuizing. De prototypische "zeeschelp" is meestal de beschermende structuur van een weekdier, zoals een tweekleppig schelpdier of oester.
Schelpengroei
Weekdieren bouwen hun schelpen meestal in een drietal lagen. De buitenste band, het periostracum, is voornamelijk afkomstig van eiwitten, voornamelijk chinon-gebruinde eiwitten, maar ook wat chitine, dat slechts een zeer klein deel van het totale schaalmateriaal uitmaakt. De binnenste lagen zijn calcium-carbonaat materiaal. Gespecialiseerde cellen vormen het mantelweefsel net onder de schaal, die het schaalvormende materiaal produceert. Het eiwitachtige periostracum dient gedeeltelijk als een structurele basis voor de mineralisatie van het calciumcarbonaat, dat zich manifesteert als specifieke kristallijne tekens, of polymorfen, waaronder calciet, aragoniet of beide. Vanwege de chemische omstandigheden van het moderne zeewater heeft aragoniet de vorm waarin calciumcarbonaat neerslaat in veel, maar niet alle, mariene organismen.
The Rock Cycle
Gezien genoeg tijd en druk, kunnen lagen van gecementeerde schelpen en koraallichamen transformeren in kalksteen, een sedimentair carbonaatgesteente dat voornamelijk bestaat uit calciumcarbonaat dat door deze organismen wordt neergeslagen. Deze rotsen die afkomstig zijn van dergelijke organische materie worden biogeen genoemd. Zoals GH Dury opmerkt in 'Een inleiding tot milieusystemen', is kalksteen een groot opslagreservoir van calciumcarbonaat, dat het tijdelijk verwijdert uit actievere fasen van neerslag en ontbinding. Vrij veerkrachtig in het licht van vele vormen van erosie, kalksteen wordt gemakkelijk uitgegraven door water dat is bedekt met koolstofdioxide De wilde formaties die ontstaan, van ingewikkelde grotten en grotten tot bovengrondse pilaren en 'stenen bossen', zijn enkele van de meest opvallende landschappen ter wereld.Grote bedden van kalksteen op het land, zoals zoals die op het Ozark-plateau worden getoond, zijn fantoomsporen van oude zeewegen.
Als supplement
Calciumcarbonaat wordt soms voorgeschreven als supplement voor diegenen wiens dieet ontbreekt aan calcium, het meest voorkomende mineraal van het lichaam en een van zijn meest belangrijk.Andere vormen omvatten calciumcitraat en calciumlactaat. Abnormaal lage calciumspiegels kunnen schadelijk zijn voor de lichaamsfunctie, zoals de uitputting van calciumreserves in het skelet. Veel mensen zijn echter in staat om hun calciumniveaus in balans te houden, eenvoudigweg door een zorgvuldige afweging van het dieet.
