Het opvoeden van kinderen van alleenstaande ouders

In 2004 kon ongeveer de helft van alle Amerikaanse kinderen verwachten nog steeds met beide biologische ouders te leven door de tijd dat ze de leeftijd van 15 jaar bereikten, volgens het Social Science Research Network. Met de toename van echtscheidingen in de Verenigde Staten en elders in de wereld, vormen eenoudergezinnen een belangrijk onderdeel van alle huishoudens met kinderen. Daarom is het een punt van intense interesse voor opvoeders en ouders hoe een eenouderige omgeving van invloed is op het leren van kinderen.

Video van de dag

Potentiële uitdagingen

Typisch, alleenstaande ouders moeten veel meer taken uitvoeren dan de moeders of vaders in tweeoudergezinnen, simpelweg vanwege praktische beperkingen aan de verdeling van de Arbeid. Tenminste totdat kinderen oud genoeg zijn om huishoudelijke klusjes aan te nemen, vallen alle huishoudelijke verantwoordelijkheden op één persoon, evenals looninkomen en ouderschap. Dientengevolge is het mogelijk dat alleenstaande ouders minder tijd of energie hebben om het leren van hun kinderen aan te moedigen door samen te lezen, huiswerk te overzien of educatieve, amusements- en fitnessactiviteiten en uitstapjes voor het gezin te plannen.

Onderwijs en gedrag

Afgezien van de directe invloed van de structuur van het huishouden op academische prestaties en leren, kan een eengezinswoningomgeving de gedragsprestaties van een kind op school beïnvloeden, wat indirect van invloed kan zijn op leren en interesse in school. Volgens Adoptie. com, wanneer alleenstaande ouders fulltime werken en daardoor minder tijd beschikbaar hebben voor hun kinderen, kan de situatie leiden tot gedragsproblemen of een lagere academische prestatie.

Historische trends

Aan het einde van de jaren '80, toen eenoudergezinnen minder vaak voorkwamen dan nu, een studie uitgevoerd aan de Universiteit van Illinois in Urbana, gerapporteerd door "The New York Tijden ", ontdekte dat kinderen die door een van de ouders werden opgevoed, minder snel door de middelbare school en naar school zouden gaan. Van een steekproef van 2, 500 kinderen, hoe langer kinderen in eenoudergezinnen waren, hoe korter hun opleiding. Sinds het begin van de jaren negentig is een nieuw model de standaard geworden voor statistieken die de academische prestaties meten bij kinderen van verschillende typen huishoudens. In plaats van een Family Deficit Model, dat veronderstelt dat eenoudergezinnen onvolledig en niet-standaard zijn, gebruiken moderne statistieken in plaats daarvan een Risico- en Beschermingsfactormodel. Het model bekijkt gezinsstructuren op basis van meerdere risicofactoren, waaronder positieve en negatieve levensgebeurtenissen en algemene kenmerken van de gezinseenheid.

Statistieken begrijpen

Sociologen blijven de relatie tussen de structuur van het huishouden en de academische prestaties in kaart brengen.Met de toenemende prevalentie van eengezinswoningen en continu veranderende methoden om de onderwijsprestaties te meten, is het onmogelijk om de relatie tot een directe oorzaak en gevolg te verminderen. Volgens Adoptie. com, statistieken zoals een studie uit 1992 gepubliceerd in het tijdschrift "Sociology and Education" laten zien dat kinderen uit eenoudergezinnen over het algemeen lagere academische prestaties aantonen. De site wijst er echter ook op dat veel onderzoeken, waaronder het onderzoek uit 1992, aangeven dat het inkomensniveau een veel groter effect heeft op het onderwijs dan de gezinsstructuur.