Elektrolyten en kortademigheid

De meeste mensen ervaren kortademigheid, een aandoening die medisch bekend staat als dyspnoe, periodiek meestal als gevolg van factoren zoals lichamelijke inspanning. Wanneer u voortdurend kortademigheid ervaart - het gevoel dat u niet genoeg lucht kunt krijgen - kan dit worden veroorzaakt door een aandoening die het vermogen van uw lichaam om in te nemen beïnvloedt of de zuurstof die uw cellen nodig hebben, circuleert. Omdat elektrolyten het bloedvolume in evenwicht houden en elektrische impulsen doorgeven die uw hart ritmisch laten kloppen, kan een verstoorde elektrolytenbalans kortademigheid veroorzaken.

Video van de dag

Kortademigheid

Ademhalingsproblemen zoals chronische obstructieve longaandoeningen of astma kunnen kortademigheid veroorzaken, maar kortademigheid kan ook optreden wanneer uw cellen geen kans meer hebben om te ademen. zuurstof. Wanneer u ademt, neemt uw longen zuurstof op en zorgt ervoor dat de zuurstof in de bloedbaan terechtkomt. Rode bloedcellen vervoeren zuurstof door het hele lichaam om cellen te kunnen gebruiken. Veranderingen in bloeddruk en hartfunctie beïnvloeden de beweging van zuurstof naar de cellen en kunnen kortademigheid veroorzaken.

Vloeistofbalans

Elektrolyten spelen een vitale rol bij het handhaven van het bloedvolume, wat invloed heeft op uw bloeddruk. Twee belangrijke elektrolyten, natrium en kalium, werken samen om het vloeistofniveau in balans te brengen. Kaliumionen komen je cellen binnen, terwijl de meeste natriumionen in de vloeistof rond je cellen achterblijven. Omdat beide water aantrekken, helpt dit om het vloeistofniveau in en uit cellen in balans te brengen. Een onbalans in natrium of kalium kan het bloedvolume verhogen, waardoor de bloeddruk stijgt of het bloedvolume afneemt, waardoor een lage bloeddruk ontstaat. Een lage bloeddruk verlaagt de zuurstoftoevoer naar uw cellen, wat kortademigheid kan veroorzaken. Hoge bloeddruk zorgt ervoor dat je hart harder werkt, waardoor meer zuurstof nodig is, waardoor je kortademig wordt.

Hartfunctie

Elektrolyten reguleren spiercontracties, waardoor ze vitaal zijn voor de hartfunctie. Een gespecialiseerde groep cellen in uw hart, bekend als de sinusknoop, stuurt kleine elektrische impulsen uit. Deze impulsen stimuleren de natriumionen die spiercellen omringen om de impuls in de cel te brengen. Dit stimuleert de interne celstructuur die bekend staat als het sarcoplasmatisch reticulum om calciumionen vrij te maken in het vloeibare deel van de cel, waardoor de cel samentrekt. Magnesiumionen die in het vloeibare deel van de cel worden aangetroffen, genereren elektrische ladingen die het calcium terugstuwen in de interne structuur, waardoor de cel kan ontspannen. Een onbalans van een van deze elektrolyten verstoort dit proces, veroorzaakt onregelmatige hartslagen, remt de normale stroom van zuurstofrijk bloed en kan leiden tot kortademigheid.

Oorzaken van onbalans

De meest voorkomende oorzaak van een verstoord elektrolytenevenwicht is het buitensporig vloeistofverlies. Dit kan optreden als gevolg van diarree, braken of overmatig zweten. In deze gevallen is het belangrijk om verloren gegane vloeistoffen te vervangen om de balans van elektrolyten te herstellen. Uw nieren spelen ook een rol bij het in stand houden van de elektrolytenbalans door overtollig vocht en mineralen, of elektrolyten, uit uw bloed te verwijderen. Bij aandoeningen met een gestoorde nierfunctie, zoals een nieraandoening, blijven er te veel elektrolyten in het bloed achter die van invloed kunnen zijn op de bloeddruk en de hartfunctie en die kunnen leiden tot symptomen zoals kortademigheid.