De 3 typen opvoedstijlen
Inhoudsopgave:
De opvoedingsstijlen verschillen van familie tot familie en kunnen zelfs van dag tot dag variëren binnen één familie. Alle ouders nemen beslissingen voor hun kinderen die soms strenger of meer toegeeflijk zijn. Voor het grootste deel echter de manier waarop een van de ouders in een van de drie algemene opvoedingsmethoden valt. Dit zijn gezaghebbende, autoritaire en tolerante opvoedingsstijlen.
Video van de dag
Gezaghebbende
->
Gezaghebbende ouders zijn vastberaden, liefdevol en vriendelijk. Ze stellen grenzen en verwachten van hun kinderen dat ze zich eraan houden. Noch overdreven strenge noch overdreven toegeeflijke, gezaghebbende ouders vinden een goede balans tussen te hoge verwachtingen en te lage verwachtingen. Deze ouders laten hun kinderen keuzes maken die geschikt zijn voor de leeftijd, en moedigen hen aan meer verantwoordelijkheid te nemen naarmate ze ouder worden. Ze reageren goed op de behoeften van hun kind, maar geven niet toe aan elk verlangen. Ze geven hun kind redenen voor bepaalde regels en richtlijnen, en laten natuurlijke consequenties plaatsvinden wanneer dit haalbaar is en wanneer er vanwege die gevolgen geen echt nadeel voor het kind zal zijn. Volgens de Cooperative Extension van Cornell University vertonen kinderen van gezaghebbende ouders vaak sociale vaardigheden, onafhankelijkheid en een groot verantwoordelijkheidsgevoel bij het volwassen worden.
Autoritaire
->
Autoritaire ouders zijn streng, onbuigzaam en inflexibel. Ze kunnen proberen elk aspect van het leven van hun kind te beheersen, en het kind geen keuzes laten maken. Autoritaire ouders verwachten gehoorzaamheid zonder vragen te stellen. Ze kunnen met hun kinderen harde disciplinaire methoden gebruiken en zijn mogelijk ongevoelig voor de emotionele behoeften van hun kinderen. Ze leggen vaak de redenen achter de regels die ze stellen niet uit en leggen hun eigen consequenties op wanneer een regel wordt overtreden. Volwassen kinderen van autoritaire ouders zijn mogelijk niet in staat om te handelen zonder specifieke aanwijzingen en kunnen moeite hebben om zichzelf uit te drukken.
Permissieve
->
Toegeeflijke ouders zijn toegeeflijk, willen hun wil niet opleggen aan de ontwikkelende persoonlijkheid van hun kind. Ze stellen vaak geen regels vast en hebben geen consequenties. Ze kunnen ervoor zorgen dat hun kind zelfs natuurlijke of logische gevolgen vermijdt om hem te behoeden voor vermeende schade, ongeluk of gekwetste gevoelens.Toegeeflijke ouders zijn meestal aardig en liefdevol, maar raken mogelijk gefrustreerd wanneer het gedrag van een kind opstandig of onaanvaardbaar is. Ondanks deze frustratie komen toegeeflijke ouders vaak niet in actie om een verandering in de acties van het kind te veroorzaken zolang hij niet fysiek wordt geschaad. Toegeeflijk ouderschap kan ertoe leiden dat tiener- en jongvolwassen kinderen egocentrisch blijven of zelfbeheersing hebben, volgens de Cornell University Cooperative Extension.
