Vroege ontwikkeling van kindertijd en kinderdiscipline

Inhoudsopgave:

Anonim

Tijdens de peuter- en kleuterjaren ervaren kinderen een snelle toename in nieuwsgierigheid en fysieke behendigheid. Omdat ze niet in staat zijn om de consequenties van hun door nieuwsgierigheid gedreven handelingen te begrijpen, kunnen jonge kinderen moeilijk te disciplineren zijn. Parenting-expert Dr. William Sears merkt op dat structuur en communicatie van cruciaal belang zijn voor het faciliteren van een gezonde discipline-techniek. Ouders en verzorgers kunnen een veilige, gestructureerde omgeving mogelijk maken met behoud van het emotionele en intellectuele welzijn van een kind.

Video van de dag

Technieken

In de westerse culturen zijn de meest voorkomende vormen van discipline systemen van straffen en beloningen. De American Academy of Pediatrics beveelt vier basisvormen van straffen voor jonge kinderen aan: time-out, voorrechten onthouden, logische consequenties en natuurlijke gevolgen. De AAP geeft aan dat, tijdens de vroege kinderjaren, straffen onmiddellijk moeten worden toegediend, zodat kinderen in staat zijn om slecht gedrag en de gevolgen daarvan te verbinden. Sommige ouderschapsexperts, waaronder Alfie Kohn en Barbara Coloroso, zijn echter van mening dat straffen en beloningen ondoeltreffende discipline-technieken zijn; zij beweren dat deze systemen er niet in slagen goed gedrag te bevorderen.

Functie

Passende discipline-technieken zijn essentiële aspecten van de ontwikkeling van jonge kinderen omdat ze kinderen structuur en beperkingen geven. Vroegschoolse discipline helpt ongevallen en veiligheidsrisico's te voorkomen; het stelt kinderen ook in staat te begrijpen dat hun acties consequenties hebben. Jonge kinderen hebben een sterk natuurlijk verlangen om de wereld om hen heen te verkennen en de grenzen van acceptabel gedrag vast te stellen. Kinderen hunkeren naar structuur en hebben begeleiding van hun zorgverleners nodig om gedragsgrenzen te begrijpen en te herkennen.

Controverses

Lijfstraffen technieken, waaronder slaan, zijn populaire methoden voor het disciplineren van jonge kinderen. Deskundige organisaties, waaronder de American Academy of Pediatrics en American Psychological Association, bevelen echter deze praktijk af. Spanking is schadelijk voor de emotionele ontwikkeling van een kind, vooral wanneer deze op jonge leeftijd worden toegediend. De American Psychological Association verklaart dat lijfstraffen ineffectief en emotioneel traumatisch zijn; het moedigt kinderen aan om agressie en fysieke kracht te gebruiken om anderen te beheersen. Deze organisaties merken ook op dat geen enkele studie heeft aangetoond dat spanking effectief het gedrag van een kind verandert.

Deskundig inzicht

De term "discipline" wordt vaak synoniem met "straf" gebruikt, maar discipline-technieken houden niet noodzakelijk systemen van straf en beloning in.Ontwikkelingsdeskundigen van kinderen Alfie Kohn en Barbara Coloroso stellen dat straffen en beloningen manipulatief en contraproductief zijn; geen enkel onderzoek heeft overtuigend aangetoond dat deze gemeenschappelijke technieken daadwerkelijk positief gedrag bevorderen. Kohn en Coloroso stellen dat communicatie - niet omkoping en bedreigingen - nuttig zijn om proactief gedrag bij kinderen proactief mogelijk te maken. Dr. William Sears is ook tegen manipulatieve discipline technieken: "Het is niet wat we onze kinderen aandoen, het is wat we doen voor en met hen, en wat ze voor zichzelf doen." Overwegingen

Nee discipline techniek werkt universeel. Sommige kinderen kunnen gedijen in een zeer flexibele omgeving, terwijl anderen wellicht de beveiliging van een strikte routine nodig hebben. Kinderen met speciale behoeften hebben vaak gespecialiseerde discipline-technieken nodig als taalvertraging of psychische stoornissen de methoden voor effectiviteitsdiscipline belemmeren. Mantelzorgers dienen een kinderarts of een ontwikkelingsdeskundige te raadplegen over de veiligheid en werkzaamheid van gebruikelijke discipline-technieken. Een specialist kan advies geven dat is afgestemd op de behoeften van een individueel kind.