De tijd om voedsel te digesteren voor brandstof
Inhoudsopgave:
De tijd die het voedsel nodig heeft om te verteren varieert per persoon en wordt beïnvloed door hoeveel voedsel er werd gegeten, de combinatie van voedsel, lichaamsbeweging en metabolisme. Een typische, gezonde volwassene verteert voedsel binnen een tijdsbestek van 24 tot 72 uur, beginnend met een venster van zes tot acht uur waarin het voedsel de maag binnenkomt en door de dunne darm gaat, waar het grootste deel van de de spijsvertering en opname van voedingsstoffen vindt plaats om voedsel vervolgens in brandstof te veranderen. Het is onmogelijk om een exacte hoeveelheid tijd te vermelden voor het verteren van voedingsstoffen, hoewel bekend is dat sommige langer duren dan andere.
Video van de dag
Eenvoudige koolhydraten
->
De belangrijkste bron van brandstof voor je lichaam zijn koolhydraten. Je lichaam verteert koolhydraten en transformeert ze in glucose, of bloedsuiker, dat het gebruikt voor energie. Koolhydraten spenderen minder tijd aan het verteren in de maag dan eiwitten en vetten. Het lichaam verteert sneller koolhydraten dan complexe koolhydraten. Voorbeelden van eenvoudige koolhydraten zijn fructose van fruit, sucrose of tafelsuiker en maltose, dat in bier en sommige groenten zit. Eenvoudige koolhydraten, of suikers, hebben slechts één stap nodig voor de spijsvertering, vandaar dat ze sneller verteren. Fructose, glucose en maltose kunnen direct via de dunne darm in de bloedbaan worden opgenomen. Een enzym in de bekleding van de dunne darm transformeert sucrose in glucose en fructose om vervolgens in die ene stap te worden geabsorbeerd.
Complexe koolhydraten
->
Complexe koolhydraten, of zetmeel, vereisen meer stappen om te verteren en daarom langzamer verteren dan gewone koolhydraten. Complexe koolhydraten omvatten zetmeelrijke groenten, peulvruchten, volkoren brood en granen. De enzymen in speeksel breken complexe koolstoffolommen in maltose, wat een kleiner en eenvoudiger molecuul is. Vervolgens splitst een enzym in de voering van de dunne darm maltose moleculen in glucosemoleculen, die vervolgens in de bloedbaan worden geabsorbeerd. Het bloed transporteert glucose naar de lever, waar het wordt gebruikt voor energie of opgeslagen voor later gebruik.
Protein
->
Eiwitten vereisen meer spijsverteringstijd in de maag dan koolhydraten. Gigantische eiwitmoleculen zitten in voedingsmiddelen zoals bonen, eieren en vlees. Omdat de moleculen zo groot zijn, duurt het een langer proces om ze af te breken voordat ze als brandstof kunnen worden gebruikt.Een enzym in de maag begint het eiwit te verteren. Eiwitmoleculen gaan dan naar de dunne darm, waar verschillende enzymen de moleculen afbreken tot aminozuren. De kleinere aminozuurmoleculen passeren de wanden van de dunne darm om in de bloedbaan te komen. Wanneer je geen energie meer hebt die je kreeg van glucose, wat begon als koolhydraten, keert je lichaam zich om naar eiwitten of vetten voor energie. Dit proces staat bekend als gluconeogenese. Om meer glucose uit eiwit te maken, zet het lichaam aminozuren om in glucose om als brandstof te gebruiken.
Fat
->
Je lichaam kan ook vet gebruiken als brandstof. Vetten hebben meer tijd nodig om te verteren dan koolhydraten of eiwitten. Vetten gaan door de maag en in de dunne darm, zoals andere voedingsstoffen doen. Het lichaam breekt vetmoleculen af in vetzuren en glycerol, die de villi in de dunne darm kunnen absorberen. De vetzuren en glycerol reizen naar delen van het lichaam voor opslag in cellen of voor gebruik als energie. Je lichaam kan maar ongeveer vijf procent van het geabsorbeerde vet gebruiken als brandstof door het om te zetten in glucose. Je lever absorbeert de rest van de glycerol en gebruikt het om te helpen bij het afbreken van glucose voor energie.
